Natalie Portman swoją kreacją ratuje obdarzony nadziejami na zapas film „Obsesja”, który choć trafny w intencjach, pogubiony i niedopracowany został w szczegółach 6

Elizabeth Berry jest aktorką będącą na fali wznoszącej. Mimo to jednak nie cały świat filmowy ścieli się u jej stóp. Na status niekwestionowanej gwiazdy kobieta musi jeszcze trochę zapracować. Tymczasem trafia jej się rola w nieoczekiwanym projekcie filmowym. Będzie on dotyczył autentycznej historii sprzed lat. Gdzieś w prowincjonalnym miasteczku amerykańskim doszło niegdyś do skandalu obyczajowego opisanego przez miejscowy tabloid. Trzydziestokilkuletnia wówczas Gracie uwiodła młodszego o dwie dekady Joe’go. Sprawa poniosła się po kraju szerokim echem. Obecnie Gracie i Joe tworzą udany związek małżeński. Oboje są rodzicami dwójki dzieci. Elizabeth niedługo będzie miała okazję wcielić się w postać Gracie. Aktorka jak na profesjonalistkę przystało usiłuje zebrać materiał przydatny do nietuzinkowej roli. Elizabeth postanawia zatem, za zgodą bohaterów skandalu sprzed dwudziestu lat, być gościem ich domu. Dwuznaczna oferta zostaje przyjęta. Elizabeth ma zamiar zaczerpnąć stąd inspirację do kreacji, jaką już niedługo stworzy.

Elizabeth i Joe są rówieśnikami. Aktorka nie może pojąć, iż mężczyzna dobrze odnajduje się w roli, jaka w sposób zaskakujący stała się jego udziałem. Na dodatek Joe sprawia wrażenie człowieka autentycznie szczęśliwego i spełnionego. Elizabeth chwilami przekracza cienką granicę pomiędzy ciekawością a impertynencją, dając do zrozumienia, że jako kobieta dopiero teraz byłaby gotowa na macierzyństwo. W domyśle sugeruje, iż ojcostwo Joe’go miało charakter nieplanowany, spontaniczny, chybiony. Mimo to aktorka nie jest intruzem w domu państwa Yoo. Gracie sprawia wrażenie, jakby bolesne odium sprzed lat już jej nie doskwierało. Nawet dzieci nie odczuwają presji środowiska. Jednak Elizabeth, aby dobrze wniknąć w psychikę granej przez siebie postaci, nie może spocząć tylko na jałowych obserwacjach. Te nie wnoszą do obrazu sprawy aż tak wiele. Dlatego Elizabeth sama zechce sprowokować ciąg zdarzeń, które uświadomią jej dawne motywy Gracie.

Obsesja w reżyserii Todda Haynesa to z zamierzenia film psychologiczny z nienatrętnymi elementami thrillera. Tytuł tego dzieła wydaje się jednak mocno mylący. Twórcy napastują nas kompulsywną, nieprzystającą do całości, choć zapamiętywalną muzyką. Zapewne całkiem dobrze by się ona sprawdziła jako tło innej, szczelniej wypełnionej temperamentem produkcji. Tutaj wpadająca w ucho melodia wybrzmiewa niczym nazbyt jaskrawy wykwit przyszyty do cokolwiek pospolitego kożucha. Sam proces odkrywania sedna osobowości Gracie przez Elizabeth nie należy do przesadnie intensywnych W relacji dwóch bohaterek nie dochodzi do niemal żadnego zwarcia, a spodziewana konfrontacja dwóch pań wypada cokolwiek blado, wręcz bezbarwnie. Na szczęście dla filmu Natalie Portman skutecznie odkleiła się od skojarzenia jej z rolą w debiutanckim, kultowym Leonie zawodowcu. Obecnie swoją kreacją ratuje obdarzony nadziejami na zapas film Obsesja, który choć trafny w intencjach, pogubiony i niedopracowany został w szczegółach.

„Obniż oczekiwania” – sufluje któryś z bohaterów filmu Todda Haynesa, choć wszyscy oni razem wzięci mogliby licytować zdecydowanie wyżej. Nadęty pierwotnie pomysł na kino ambitne powoli gubi ciśnienie, stając się niewartą wzmianki przypowiastką. Tej wystawią ratowniczą dłoń: najęty prawdopodobnie do innego projektu autor muzyki oraz niezrównana Natalie Portman. Choć gdyby ona sama, czytając skrypt scenariusza, miała świadomość, iż celem jej wysiłków będzie obniżenie oczekiwań, zapewne zaniechałaby swoich ofiarnych starań.